اخذ مشاوره حقوقی حضوری،تلفنی با وکیل در مشهد

قانونگذارِ جمهوری اسلامی ایران نیز در موادِ متعددی از قانونِ مجازات اسلامی به این جرایم پرداخته است.

افترا در لغت به معنای دروغ بافتن است و توهین به معنای خوار کردن / سبک کردن و خفت.
افترا (تهمت) در قانون

دو نوع افترا و تهمت داریم:

۱افترا و تهمت قولی

۲افترا و تهمت فعلی

افترا و تهمت قولی نسبت دادن لفظ و کلمه ای به دیگری به صورت زبانی یا چاپ در اوراق روزنامه ها یا در رسانه ها است.

افترا فعلی تهمتی است که تهمت زننده برای متهم کردن افراد، وسایل و ادوات جرم را به نوعی به شخص منتسب کند یا در منزل یا در جیب یا در وسایلی که مربوط به آن شخص است قرار دهد.

ماده ۶۹۷ قانون مجازات اسلامی در تعریف افترا قولی مقرر می دارد: هر کس به وسیله اوراق چاپی یا خطی یا به وسیله درج در روزنامه و جراید یا نطق در مجامع یا به هر وسیله دیگر به کسی امری را صریحا نسبت دهد یا آنها را منتشر کند که مطابق قانون آن امر جرم محسوب می شود و نتواند صحت آن اسناد را ثابت کند جز در مواردی که موجب حد است به یک ماه تا یک سال حبس و تا ۷۴ضربه شلاق یا یکی از آنها حسب مورد محکوم خواهد شد. مواردی از افترا که موجب حد می باشد نسبت دادنِ زنا یا … به دیگران است که در اصطلاحِ حقوقی «قذف» نامیده می شود و قذف کننده مستحق مجازات به میزان هشتاد ضربه شلاق است.

ماده ۶۹۹ قانون مجازات اسلامی افترا عملی را اینگونه تعریف می کند: هر کس عالما عامدا، به قصد متهم نمودن دیگری آلات و ادوات جرم یا اشیایی را که یافت شدن آن در تصرف یک نفر موجب اتهام او می گردد، بدون اطلاع آن شخص، در منزل یا محل کسب یا جیب یا اشیایی که متعلق به اوست بگذارد یا مخفی کند یا به نحوی متعلق به او قلمداد کند و در اثر این عمل شخص مزبور تعقیب گردد، پس از صدور قرار منع تعقیب یا اعلام برائت قطعی آن شخص، مرتکب به حبس از شش ماه تا سه سال و یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم می شود.شما می توانید برای رفع تهمت و افترایی که به شما نسبت داده شده دادخواست به دادگاه ارائه دهید و از مفتری شکایت کنید. دادگاه جلسه ای برای شما قرار خواهد داد تا هر کدام از طرفین دعوت دلایل خود را ذکر کنند.

در صورتی که مفتری نتواند تهمتی را که به شما زده اثبات کند، طبق ماده ۶۹۷و ۶۹۹ قانون مجازات، به حبس از یک ماه تا یک سال یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد.
توهین در قانون

بر اساسِ ماده ۶۰۸ قانون مجازات اسلامی توهین به افراد از قبیل فحاشی و استعمال الفاظ رکیک چنانچه موجب حد قذف نباشد، به مجازات شلاق تا ۷۴ ضربه یا ۵۰ هزار تا یک میلیون ریال جزای نقدی خواهد بود.

با دقت در مفاد این ماه مشخص می شود که جرم توهین می تواند به شکل گفتار، کردار، نوشتار و حتی اشارات مختلف دست و چشم و نظایر آن باشد. بدین ترتیب اعمالی مثل آب دهان به روی دیگری انداختن، هل دادن تحقیرآمیز می تواند توهین کیفری محسوب شود، همین طور برخی اشارات انگشتان دست در فرهنگ کشورهایِ مختلف اهانت آمیز تلقی می شوند.

توهین ممکن است به صورت حضوری یا غیابی باشد. در واقع لازم نیست حتما حضورا شخص مورد توهین قرار گیرد، بلکه اگر فردی دیگری را در غیاب او هم مورد توهین قرار دهد، مرتکب جرم توهین، موضوع این ماده شده است. همچنین در انجام جرم توهین بر خلافِ قذف و افتراء راست یا دروغ بودن نسبت ها شرط نیست و عمده مطلب این است که گفتار یا رفتار در نظر عرف سبک کننده باشد.

همچنین طبقِ ماده ۱۴۵ قانون مجازات اسلامی: هر دشنامی که باعث اذیت شنونده شود و دلالت بر قذف نکند، موجب محکومیت گوینده به شلاق تا ۷۴ ضربه می شود.

نوعی از توهین که آن را هجو می نامند عبارت است از اینکه به شکل عبارت منظوم یا منثور فرد یا افرادی را مورد تهاجم و توهین قرار دهند. هجو در لغت به معنای دشنام و برشمردن عیوب آمده است. مطابق ماده ۷۰۰ قانون تعزیرات: هرکس با نظم یا نثر یا به صورت کتبی یا شفاهی کسی را هجو کند یا هجویه را منتشر کند، به حبس از۱تا ۶ ماه محکوم می شود.

به نظر می رسد در بسیاری از موارد افراد با انواعِ توهین مدارا می کنند یا با انجامِ رفتارِ متقابل امر را فیصله می دهند، اما بر اساسِ موادِ فوق افراد می توانند در صورتی که موردِ توهین واقع شوند با تنظیم دادخواست و ارائه مدارک و شواهد از دادگاه تقاضایِ رسیدگی کنند.